ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରତି ଦୀପ
ଭାସ୍କର ନାମକୁ ସୂର୍ଯ୍ୟ କରୁଛ ସଫଳ,
ଆଲୋକିତ କରି ଚର ଅଚର ସକଳ |
ମୋର ପ୍ରତି ପ୍ରତିକୂଳ ହେଲ କି କାରଣ,
ଯା’ ଥିଲା ମୋ ପ୍ରଭାଟିକ ତା କଲ ହରଣ |
ତୁମ୍ଭ ରିପୁ ତମ, ତାକୁ ନାଶ ଏ ସଂସାରେ,
ମୁହିଁ ତମ ନାଶିଟାଏଁ ଶକ୍ତି ଅନୁସାରେ |
ଉଚିତ ଅଟଇ ମୋହଠାରେ ତୁମ୍ଭ ତୋଷ,
କିନ୍ତୁ ମୋ ଆଲୋକ ନାଶ ଦେଖି କେଉଁ ଦୋଷ?
ଅନ୍ଧକାର ସଙ୍ଗେ କଲ ମୋ ଆଲୋକ ଗଣ୍ୟ,
ଧନ୍ୟ ପ୍ରଭାକର ତୁମ୍ଭ ମିତ୍ର ନାମ ଧନ୍ୟ !
ନୟନ-ଦେବତା ତୁମ୍ଭେ ଏ କି ଚମତ୍କାର,
ନ ପାରିଲ ବାରି ନିଜେ ଆଲୋକ ଅନ୍ଧାର |
ଏହି ସ୍ଵଭାବରୁ ତୁମ୍ଭେ ହେଲେ ଯେତେ ବଡ,
ଚିହ୍ନା ପଡିଗଲ ସିନା ଦେବ ନୁହଁ ଜଡ !