Category: ସ୍ମରଣୀୟ ଗୀତ

ମହିମା

ପର ଉପକାର ପୁଣ୍ୟମୟ ବ୍ରତ ପାଳନ୍ତି ମହତ ଜନ, ଉର୍ବୀ, ଦିବାକର ପର ଉପକାରେ ଦିଅନ୍ତି ଶସ୍ୟ, କିରଣ | ପର ତାପ ଲଭି ମହତ କରନ୍ତି ପରକୁ ଆହ୍ଲାଦ ଦାନ, ସୁଶୀତଳ ଜଳ ଦାନ କରେ ରବି- ରଶ୍ମୀ ଲଭି ହିମବାନ | ଉଚ୍ଚେ ଥାଇ...

ତପସ୍ଵିନୀ (ତୃତୀୟ ସର୍ଗ)

ଭାଗୀରଥୀ-କୂଳେ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଯେ କାଳେ ବୈଦେହୀ ବିସର୍ଜି ଗଲେ, ବ୍ୟାପିଥିଲା ଖରା ସସାଗରା ଧରା ନିର୍ମଳ ଅମ୍ବର ତଳେ |୧| ରାଘବ-ବଧୂର ନିର୍ଯାତନ ସୁର- ପୁରକୁ ଦିଶିଲେ ଲଜ୍ଜା ହେବ ବୋଲି ଦିବା- ନାଥଙ୍କ ସେ କିବା ଶୁଭ୍ର ଯବନିକା-ସଜ୍ଜା |୨| ଜାଣିସେ ରହସ୍ୟ କରିବାକୁ ଦୃଶ୍ୟ ଭାସ୍କର-ବଂଶର ଦୋଷ, ଅଚିରେ ଅବନୀ ପୃଷ୍ଠୁ ସେ...

ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରତି ଦୀପ

ଭାସ୍କର ନାମକୁ ସୂର୍ଯ୍ୟ କରୁଛ ସଫଳ, ଆଲୋକିତ କରି ଚର ଅଚର ସକଳ | ମୋର ପ୍ରତି ପ୍ରତିକୂଳ ହେଲ କି କାରଣ, ଯା’ ଥିଲା ମୋ ପ୍ରଭାଟିକ ତା କଲ ହରଣ | ତୁମ୍ଭ ରିପୁ ତମ, ତାକୁ ନାଶ ଏ ସଂସାରେ, ମୁହିଁ ତମ...

ତପସ୍ଵିନୀ (ଦ୍ଵିତୀୟ ସର୍ଗ)

ବାଲ୍ମୀକି-ଆଶ୍ରମ-ରାଜ୍ୟରେ ଶାନ୍ତି ରାଜତ୍ୱ କରେ, କୋଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରି ପାଦପ- ଦତ୍ତ ସୁଛାୟା କରେ |୧| ଅକପଟେ ତାହା ଦିଅନ୍ତି, ସେହି ପାଦପମାନେ, ଅଯାଚିତେ ନିଜ ଶରୀର- ମାନଦଣ୍ଡର ମାନେ |୨| ପ୍ରକୃତି-ସମରେ ସେମାନେ ପୁଣି ହୁଅନ୍ତି ସେନା, ଆବରଣ କରି ଶରୀରେ ଘନ-ପଲ୍ଲବ-ସେହ୍ନା |୩| କରି...

ତାତ ମାତ କରୁଛନ୍ତି ରୋଦନ

ତାତ ମାତ କରୁଛନ୍ତି ରୋଦନ ଚଉଦିଗେ ଘେରି ପଚାରି ପଚାରି ଚଉଦିଗେ ଘେରି ପଚାରି ପଚାରି କାହିଁ ଗଲେ ଏକ ନନ୍ଦନ । ୧। ପିତା ବିଜାମୃତ ତୋଳି ନଦେଇ, ମାତା ପ୍ରସବିଲେ ଦୁଃଖ ନପାଇ ଗର୍ଭୁ ନପଡନ୍ତେ ଗଲେ କେଉଁ ପଥେ ବୁଦ୍ଧି ନଶିଖୁଣୁ ହେଲେ...

ବାକ୍ୟବୀର ଓ କର୍ମବୀର

ଭେକ ଗରଜିଲେ ଆସଇ ବରଷା ଜଳଧାରେ ମହୀ କରେ ପ୍ଳାବିତ, ବାକ୍ୟବୀର ଡାକି କରଇ ଭରସା କର୍ମବୀର ଥିବ ବୋଲି ଜୀବିତ | ମରୁଦେଶେ ଭେକେ ଗରଜଇ ନାହିଁ ନୀରଦ ସେ ଦେଶେ ନ ଦିଏ ନୀର, କର୍ମବୀର କର୍ମ- କୁଣ୍ଠିତା ନ ଚାହିଁ ନ ଡାକନ୍ତି...

ତପସ୍ଵିନୀ (ପ୍ରଥମ ସର୍ଗ)

କିଏ ଗୋ ତୁ ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟୀ ଶୁଦ୍ଧ-ଶୁଭ-ବେଶା, ଇନ୍ଦ୍ରନୀଳ-ଦ୍ୟୁତି-ଜିତ-ମନୋହର-କେଶା? |୧| ତନୁକାନ୍ତି ଭେଦି ତୋର ଶୁଭ୍ର ସୂକ୍ଷ୍ମ ବାସ, ଆହ୍ଲାଦ ଦେଉଛି ତୋର ହୃଦେ ହୋଇ ସୁପ୍ରକାଶ |୨| କୌମୁଦୀ କି ଘନ ହୋଇ ବହିଛୁ ଶରୀର ? କେଶଛଳେ ଚରଣେ ତୋ ଲୋଟୁଛି ତିମିର |୩| ସୁବିରଳ ସମୁଜ୍ଜ୍ୱଳ...

ସମର୍ପି ଦେଲି ପାଇଲ ସର୍ବ

ସମର୍ପି ଦେଲି ପାଇଲ ସର୍ବ ବୁଝ ନ ବୁଝ ସ୍ୱାମୀ ଗୁରୁଦେବ ସମର୍ପି ଦେଲି ପାଇଲ ସର୍ବ ।୧। ଚିନ୍ତା ଅର୍ଥ ବାଡି ବୃତ୍ତିି ସ୍ୱଭାବ କର୍ମ ଧର୍ମ ସତ୍ୟ ସୁକୃତ ମାର୍ଗ ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ ବାନା ପାଣି ଯେ ଭୋଗ ଲଲାଟ ପଟେ ଯାହା ଲେଖା...

ଅମୃତମୟ

ନବ ବିକଶିତ ଫୁଲ ଗନ୍ଧ ନବ ସରସ କବିତା ଛନ୍ଦ ବନ ବିହଗ ମଧୁର ତାନ ଶିଶୁ ସରଳ ତରଳ ଗାନ ନବ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କମଳ କାନନ ନବ ସୁକୁମାର ଶିଶୁ ଆନନ୍ଦ ଅମୃତମୟ ଅମୃତ ରୟ ଭସାଇ ନେଉଛି ଜୀବନ। ଧୀର ଚକିତ ଶୀତଳ ବାତ...

ଶେଫାଳି ପ୍ରତି

ଶେଫାଳି ! କେଉଁ ଦୂର ତରୁବରେ ଫୁଟିଅଛୁ ଗୋପନେ, ଭୁରୁଭୁରୁ ଗନ୍ଧ ତୋର ଭାସି ଅସେ ପବନେ; ବାତାୟନ ପାଶେ ବସି ଚାହେଁ ନବୋଦିତ ଶଶୀ ହସି ହସି ସତେ ଉଇଁଆସେ ଦୂର ଗଗନେ, ଭବାବେଶେ ମୁଗ୍ଧ ମୁଁ କି ମଜ୍ଜିଅଛି ସ୍ବପନେ ! ଭାବରାଜ୍ୟେ ବୁଲେଁ...